Από τον Ralph στα καρπούζια μέσω Ολυμπιάδας

Το Καράτε Κιντ Ι το είδα στο σινεμά τρεις φορές -τη μία εξ'αυτών όρθια!!! Που να ήξερα ότι θα το έδειχνε αργότερα σε τακτά διαστήματα το Μέγκα.. Και βέβαια όπως όλοι με είχε πιάσει και μένα η μανία με τις πολεμικές τέχνες και ονειρευόμουνα να πλακώνω στις γρήγορες τους αχώνευτους συμμαθητές και τους καθηγητές μου. Η κα. Ε. ούτε να ακούσει βέβαια για καράτε. Αχ ρε μάνα, τώρα μπορεί να ήμουν Ολυμπιονίκης.

Τέλος πάντων με το Ralph Macchio είχα φάει μεγάλο κόλλημα. Μάζευα φωτογραφίες του, έβλεπα όλες τις ταινίες του (σιγά τη φιλμογραφία, τέλος πάντων), έρωτας μεγάλος. Είχα άλλωστε πάντοτε αδυναμία μεγάλη στους πολύ μελαχρινούς άντρες -ίσως επειδή εγώ δεν είμαι. Ούτε μελαχρινή. Ούτε άντρας.
Αφού ως παιδί είχα όνειρο να με κλέψει ένας γύφτος και να πουλάμε με το Ντάτσουν του καρπούζια στο διηνεκές...

(Μάρκο, λες;)