Όταν πηγαίναμε μαζί σχολείο ή Ωδή στη σάκα

Πριν δεκαπέντε μέρες περίπου ήμουν καλεσμένη σε ένα σπίτι για φαγητό. Στο σπίτι βρισκόταν και ένα αγοράκι που πήγαινε Γυμνάσιο, αν θυμάμαι καλά Δευτέρα ή Τρίτη τάξη. Εκεί που μιλούσαμε περί ανέμων και υδάτων (για το Μπομπ Σφουγγαράκη, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια χειρός και άλλα καυτά θέματα), μου είπε ότι πριν λίγες μέρες είχε αγοράσει καινούργια σάκα. "Μια Polo γερή, για να μου κρατήσει και μέχρι το Λύκειο".

Και με έπιασε ξαφνικά μιά απίστευτη θλίψη για το παιδάκι αυτό, γιατί οι φραγκοφονιάδες οι γονείς του του στερούν ακόμη και το δικαίωμα στο όνειρο. Ήταν ανάγκη να του πουν ότι θα κρατάει την ίδια τσάντα τα επόμενα 4 τουλάχιστον χρόνια; Έλεος. Ειδικά στις ηλικίες αυτές τα 4 χρόνια πρέπει να φαντάζουν αιώνες -ατελείωτοι αιώνες με την ίδια μονόχρωμη Polo.

Θυμήθηκα την απίστευτη χαρά που κάναμε σαν παιδιά με τα καινούργια μας σχολικά είδη, κασετίνες, τετράδια, ξύστρες, μολύβια, και κυρίως με τη σάκα! Ευτυχώς οι δικοί μου, αν και δεν μας έτρεχαν τα λεφτά από τα μπατζάκια, δεν με έκαναν να αισθάνομαι ότι κλέβω εκκλησία όταν μου αγόραζαν τα σχολικά μου και φυσικά κάποια χρονιά μπορεί να κρατούσα τη σάκα της προηγούμενης.

Αυτό που θυμάμαι χαρακτηριστικά είναι ότι όταν πήγα στο Γυμνάσιο ήθελα να μην κρατάω πιά την κλασική σάκα-φάκελο, αλλά κάτι διαφορετικό και κυρίως μοντέρνο!

Στην πρώτη Γυμνασίου είχα μια τσάντα κρεμαστή μπλε σκούρα με λευκές γραμμές σε τετραγωνικό δικτυωτό, με άσπρο χερούλι και φερμουάρ από πάνω (σαν την κόκκινη της φωτογραφίας). Πήγαινε ασορτί με τα Ζήτα Ελλάς που φορούσα την ίδια χρονιά. Διότι πρέπει να αναφέρω ότι στην αρχή κάθε χρονιάς η μαμά μου μου έπαιρνε απαραιτήτως και καινούργια αθλητικά παπούτσια!

Δυστυχώς λοιπόν, η σάκα και τα παπούτσια της χρονιάς εκείνης ήταν επιλογές της μαμάς μου, τις οποίες μίσησα την ίδια τη στιγμή της αγοράς, αλλά δεν είχα τη δύναμη να αντισταθώ και να διαλέξω. Ευτυχώς η μαμά μου το κατάλαβε και έκτοτε διάλεγα αυτά που μου άρεσαν.

Στη Δευτέρα Γυμνασίου θυμάμαι ότι φόρεσα τα ωραιότερα αθλητικά παπούτσια όλου του πλανήτη Γη: κάτι λευκά Nike με ροζ λογότυπο και λεπτομέρειες! Απίστευτα ωραία! Και μάλιστα τα φορούσα με κοντά σοσόνια με φουντίτσα στο πίσω μέρος, τα οποία, αν θυμάστε, έγιναν μόδα εκείνη την εποχή. Φόρεσα κι άλλα ωραία αθλητικά έκτοτε, αλλά σας βεβαιώ τίποτα δεν συγκρίνεται με εκείνα τα ροζ Nike!

Στην Τρίτη Γυμνασίου άνοιξε στον Πειραιά το κεντρικό κατάστημα Glou στη γωνία Κολοκοτρώνη και Τσαμαδού και από εκεί αγόρασα παπούτσια και τσάντα Puma! Είχα αρχίσει να ξεπερνάω τη ροζ περίοδο και πλέον κινούμουν στην γκάμα του γκρι-μαύρου. Πολύ μοντέρνες επιλογές!!

Τέλος πάντων, μη σας κουράσω περισσότερο. Οι καινούργιες τσάντες, τα καινούργια σχολικά είδη, τα καινούργια παπούτσια ήταν μια από τις χαρές που είχαμε όταν ξεκινούσε το σχολείο. Τι δηλαδή; Να χαρώ που θα κάναμε εκείνη τη χρονιά στην τάξη την Ιφιγένεια εν Ταύροις;

Όσοι από σας έχουν παιδιά, και βέβαια με την προϋπόθεση ότι δεν αντιμετωπίζετε πρόβλημα επιβίωσης (οπότε κόψτε τη σύνδεση στο Ίντερνετ), μη στερείτε από τα παιδιά σας αυτές τις χαρές. Κάντε σε κάτι άλλο οικονομία, όχι στη σάκα των παιδών....