Ποιός φοβάται το Φαταούλα;

Ο καλός μου Μάρκος θυμήθηκε απόψε τον κουμπαρά Φαταούλα, ένα cult αντικείμενο των 80s.

Είχε κόκκινη βάση και από πάνω ένα δεύτερο κομμάτι μπεζ χρώματος -σαν χρηματοκιβώτιο- από το οποίο έβγαινε ένα χέρι και μάζευε τα νομίσματα που του έβαζες στην υποδοχή.

Ούτε ο Μάρκος ούτε εγώ είχαμε ποτέ τέτοιο κουμπαρά. Εμένα μάλιστα με φόβιζε και με ανατρίχιαζε έτσι που έβγαζε απότομα το χέρι. Ακουγόταν μάλιστα κι ένας χαρακτηριστικός συρριστικός ήχος...

Τέλος πάντων, ο Φαταούλας για μια συγκεκριμένη περίοδο υπήρξε πολύ δημοφιλές δώρο για πάρτυ.

Επ' ευκαρία ας θυμηθούμε λίγο τα αποτυχημένα δώρα που μας ψώνιζαν οι μαμάδες μας και πηγαίναμε στους φίλους μας όταν έκαναν πάρτυ.

Εγώ προσωπικά πήγαινα κλασικά στυλό Parker και επίσης λογοτεχνικά βιβλία, τα οποία δεν διάλεγα, ούτε θυμάμαι καθόλου τίτλους ή κάτι ιδιαίτερο. Το λογοτεχνικό βιβλίο, το λεγόμενο "εξωσχολικό" ήταν το χειρότερο δώρο για έναν φίλο, αλλά υποτίθεται το ενδεδειγμένο και αυτό που αποσπούσε την έγκριση της μητέρας του φίλου. Βέβαια ο ίδιος ο φίλος έδειχνε εύγλωτα την απογοήτευσή του με τη σχετική γκριμάτσα...

Ο Μάρκος -που έχει μακράν πολύ καλύτερη μνήμη από μένα- θυμάται ότι πολύ συνηθισμένα δώρα για πάρτυ ήταν ο Κύβος του Ρούμπικ, το Γιο-γιό, τα γύψινα βαρόμετρα πασπαλισμένα με χρυσόσκονη που άλλαζε χρώμα ανάλογα με τον καιρό.

Επίσης θυμάται τους κάκτους καθώς και τα μπλοκ αλληλογραφίας καταλληλότατα δώρα για κοπέλες.

Σειρά σας τώρα...